منم سلام

ماه رمضان است. ماهی که گفته اند ماه خداست. گفته اند بهترین ماه است، روزهایش بهترین روزها و شب هایش بهترین شب ها و ساعت هایش بهترین ساعت ها.
می گویندخداوند درهای رحمتش را در ابتدای این ماه باز کرده و تا انتهای ماه نیز نمی بندد.
ابتدای این ماه را گفته اند رحمت و میانه اش را مغفرت و پایانش رهایی از آتش جهنم.
می گویند بهار قرآن است و هر که آیه ای بخواند انگار که قرآن را ختم کرده است.
نفس هایمان را تسبیح، خوابمان را عبادت، عمل هایمان را مقبول و دعاهایمان را مستجاب خوانده اند.
گویی خداوند خود به استقبال بندگانش می آید که رسول(ص) فرموده است: ایها الناس! ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به شما روی آورده است و همچنین فرموده است که چه ضرری کرده ایم اگر ماه تمام شود و ما آمرزیده نشده باشیم.
ماه، ماه روزه است. روزه ای که برای خداست و خدا خودش پاداش آن را می دهد.
روزه ای که به جهاد مانند کرده اند در این روزهای گرم. اما گفته اند باید مواظب باشیم که مبادا از آن تنها گرسنگی و تشنگی برایمان بماند و چنین امر کرده اند که باید تمام اعضا و جوارحمان روزه باشد، مگر نه این روزه ها به چه کارمان می آیند.بهترین روزه را نیز روزه قلب خوانده اند که بسیار بهتر از روزه زبان و روزه شکم است.
سفارش کرده اند به اینکه روزه داری را افطاری دهیم، اگرچه به نصف خرمایی باشد و شربت آبی.
خواسته اند صدقه به فقیران و تعظیم پیران و رحم به کودکان و نوازش خویشان و مهربانی با یتیمان را.
می خواهند که تمرین کنیم بندگی را و رها شویم از هرچه در بند این دنیا اسیرمان می کند. می گویند شب سرنوشت سازی در پیش است که برنامه یک سالمان را خواهند نوشت و مقدراتمان را به مولایمان عرضه خواهند داشت. شاید به همین دلیل است که آن را قدر نام نهاده اند. عبادت این شب را بهتر از عبادت هزار ماه یعنی یک عمر هشتاد و چند ساله گفته اند.
ای کاش درک می کردیم و می فهمیدیم که چیست در این ماه که گفته اند اگر می فهمیدیم دعا می کردیم تمام سال ماه رمضان باشد.

ماه از نیمه گذشته است و به شب های سرنوشت نزدیک می شویم، از خداوند بخواهیم توفیق عمل کردن به آنچه او و فرستادگانش به ما گفته اند و سفارش نموده اند.